کلیاتی درباره ی اجرای ساختمان

مراحل ساخت فنداسیون ساختمانهای اسکلت فلزی:

برای اجرای یک پروژه اسکلت فلزی نخست ساخت پی مناسب است که در کلیه پروژه ها تقریبا" یکسان اجرا می شود، باید توجه داشت که از قبل نقشه فونداسیون را روی زمین پیاده کرد و برای پیاده کردن دقیق آن بایستی جزئیات لازم در نقشه مشخص گردیده باشد. از جمله سازه به یک شبکه متشکل از محورهای عمود بر هم تقسیم شده باشد و موقعیت محورهای مزبور نسبت به محورها یا نقاط مشخصی نظیر محور جاده بر زمین بر ساختمان مجاور و غیره تعیین شده باشد.

 ترسیم مقاطع و نوشتن رقوم زیر فنداسیون، رقوم روی فنداسیون، ارتفاع قسمت های مختلف پی، مشخصات بتن مگر، مشخصات بتن، نوع و قطر و طول کلی که برای بریدن میلگردها مورد نیاز است باید در نقشه مشخص باشد.

 قبل از پیاده کردن نقشه روی زمین اگر زمین ناهموار باشد یا دارای گیاهان و درختان باشد باید نقاط مرتفع ناترازی که مورد نظر است برداشته شود و محوطه از کلیه گیاهان و ریشه ها پاک گردد پس از این مرحله برای پیاده کردن نقشه فونداسیون اسکلت فلزی بایستی شمال جغرافیایی نقشه را با جهت شمال جغرافیایی محلی که قرار است پروژه در آن اجرا شود، منطبق نمائیم که به این کار توجیه نقشه می گویند.

 پس از این کار  یکی از محورها را (محورطولی یا عرضی) که موقعیت آن روی نقشه مشخص است بر روی زمین حداقل با دو میخ در ابتدا و انتها پیاده می کنیم که به این امتداد محور مبنا گفته می شود .

 حال سایر محورهای طولی و عرضی را از روی محور مبنا به وسیله میخ چوبی یا فلزی روی زمین مشخص می کنیم. برای خاکبرداری محل فونداسیون ها به ارتفاع خاکبرداری نیازمندیم و در صورتی که اگر زمین دارای پستی وبلندی جزئی باشد باید نقطه ای به صورت مبنا  در محل کارگاه مشخص شودکه این نقطه بوسیله بتن ومیلگرد در نقطه ای که دور از آسیب باشد ساخته می شود .

ابعاد پی

عرض و طول و عمق پی ها کاملاٌ بستگی به وزن ساختمان و قدرت تحمل خاک محل ساختمان دارد. در ساختمانهای بزرگ قبل از شروع کار بوسیله آزمایشات مکانیک خاک قدرت مجاز تحملی زمین را تعیین نموده و از روی آن مهندس محاسب ابعاد پی را تعیین می نماید.

نکات مهم در اجرای پی کنی

در ابتدا پی کنی باید به عنوان نمونه جای یکی از پی ها را کند به حدی که به خاک سفت و دژ رسید و وقتی به خاک سفت رسیدیم آن نقطه برای ما صفرو صفر کف محسوب می گردد و بقیه پی ها را نیز طبق این تراز بدست آمده حفر می کنیم . پس باید همواره به زمین دژ و سخت (خاک 90 درصد تراکم یا خاکی که قابل بارگذاری باشد) برسیم.

همواره باید قبل از پی کنی نوع قالب مورد استفاده در بتن ریزی با توجه به حجم بتن ریزی، صرفه اقتصادی، فراوانی و مقدار موجود از مصالح مورد استفاده در قالب بندی در منطقه و سرعت و زمان اجرای مورد درخواست کارفرما مورد ارزیابی قرار گرفته و بهترین گزینه انتخاب شود و با توجه به آن مقدار کندن اضافه بر ابعاد اصلی فونداسیونها تعیین گردد به طوری که اگر از قالب آجری می خواهیم استفاده کنیم به میزان 20 سانتیمتر از هر طرف جا بگذاریم و در صورت استفاده از قالب فلزی و چوبی این مقدار صرفه جویی می گردد . همواره باید سعی کرد نقاط آکس و نقاط off موجود در سایت پروژه حفظ و به خوبی نگهداری شوند و تدابیری اتخاذ گردد که نقاط ثابت شده و دچار جابجایی نشوند زیرا بلافاصله بعد از این مرحله باید صفحه ستونها در آکس خود قرار گرفته و در صورت نبودن این نقاط کار بسیار مشکل می گردد.

بهترین زمان برای پی کنی فصل بهار بعد از باران های موسمی است که خاک نشست خود را به خوبی انجام داده است و تقریبا سطح خاک هموار شده است و به علت رطوبت زمین کندمان آسانتر صورت می گیرد.

گچ ریزی به این صورت انجام می گیرد که توسط دوربین نقاط آکس مشخص می گردد و بوسیله شابلونهایی که جای نقطه آکس در آن تعبیه شده است گچریزی فونداسیونها و شناژها انجام می گیرد و پس اتمام توسط کمی آب جای گچ ریزی خیس می شود که جای گچ ها با عبور و مرور عادی و باد از بین نرود.

نکته دیگر پیش بینی جای مناسبی جهت دپو نمودن خاکهای حاصل از کندمان فونداسیونها است به طوری که باعث تجمع در سایت پروژه و سختی حمل ونقل سایر مصالح ، افراد و ماشین آلات نگردد که این یکی از مواردی است که می تواند به مرور سرعت اجرای یک پروژه موفق را بکاهد .

روشهای کندن پی

1- کندن دستی

این روش با توجه به گران بودن دستمزدها و سرعت پایین در پروژه های بزرگ دارای صرفه اقتصادی نمی باشد ولی از فواید این روش می توان گفت در صورت سفتی زمین و کندمان دقیق می توان از قالب بندی صرف نظر کرد و تنها از یک لایه پلاستیک جهت عایق نمودن خاک استفاده نمود .

2- کندن با ماشین آلات ساختمانی

برای کندن پی باید از بیل مکانیکی استفاده نمود که بتواند جای فونداسیونها با دقت قابل قبولی بکند و همچنین قابلیت کندن شناژها را با ابعاد مورد نیاز دارا باشد و با توجه به فیزیک جالب خود قادر به حرکت بر روی شناژها و فونداسیونها و عبور از موانع موجود می باشد .

نکات فنی و اجرایی مربوط به گودبرداری (خاکبرداری) :

داشتن اطلاعات اولیه از زمین ونوع خاک از قبیل: مقاومت فشاری نوع خاک بویژه از نظر ریزشی بودن، وضعیت آب زیر زمینی، عمق یخبندان و سایر ویژگیهای فیزیکی خاک که با آزمایش از خاک آن محل مشخص می شود، بسیار ضروری است.

در گودبرداری پی هنگام اجرای زیرزمین ممکن است جداره ریزش کند یا اینکه زیر پی مجاور خالی شود که با وسایل مختلفی باید شمع بندی وحفاظت جداره صورت گیرد . بطوریکه مقاومت کافی در برابر بارهای وارده داشته باشد .یکی از راه حلهای جلوگیری از ریزش خاک و پی ساختمان مجاور، اجرای جزءبه جزء است که ابتدا محل فونداسیون ستونها اجرا شود و درمرحله بعد، پس از حفاری تدریجی، اجزای دیگر دیوار سازی انجام گیرد.

نکات فنی و اجرایی مربوط به خاکریزی وزیرسازی فنداسیون :

چاههای متروکه با شفته مناسب پر می شوند و در صورت برخورد محل با قنات متروکه، باید از پی مرکب یا پی تخت استفاده کرد یا روی قنات را با دال بتن محافظ پوشاند .

از خاکهای نباتی برای خاکریزی نباید استفاده کرد. ضخامت قشرهای خاکریز برای انجام تراکم  15  تا  20  سانتی متر است. برای انجام تراکم باید مقداری آب به خاک اضافه کنیم و با غلتک های مناسب آن را متراکم نماییم. البته خاکریزی و تراکم فقط برای محوطه سازی وکف سازی است وخاکریزی زیر فنداسیون مجاز نمی باشد .

در برخی موارد برای حفظ رقوم زیر بتن مگر، ناچار به زیر سازی فونداسیون هستیم، اما ممکن است ضخامت زیر سازی کم باشد (حدود30  سانتی متر) در این صورت می توان با افزایش ضخامت بتن مگر زیرسازی را انجام داد و در صورت زیاد بودن ارتفاع زیر سازی، می توان با حفظ اصول فنی لاشه چینی سنگ با ملات ماسه سیمان انجام داد.

نکات فنی و اجرایی بتن مگر

بتن مگر یا به تعریفی بتن رگلاژ کف قالبندی فونداسیون در حقیقت یک بتن با مقدار سیمان کم عیار(100 تا 150 کیلوگرم سیمان بر مترمکعب) است که جهت آماده سازی بستر خاکبرداری شده برای آرماتوربندی و صفحه گذاری اجرا می گردد.

 توجه به نکات ذیل جهت اجرای بتن مگر الزامی است :

1- قبل از اجرای بتن مگر حتما خاک بستر را مرطوب نمایید تا آب بتن جذب خاک نگردد و کیفیت آن پایین نیاید .

2- در صورتی که بتن مگر را بر روی شفته آهک اجرا گردد حتما توجه داشته داشت که شفته به مقاومت 5/1 کیلوگرم بر متر مربع رسیده باشد .

 ( شفته آهکی زمانی به مقاومت 5/1 کیلوگرم بر متر مربع رسیده است که اثر کفش شما پس از راه رفتن بر روی آن باقی نماند).

3- شفته آهک میبایست قبل از اجرای بتن مگر مرطوب شده باشد تا آب بتن را جذب نکند. باید توجه داشت، زمانی که آهک هنوز جذب آب داشته باشد موجب پوکی بتن مگر می شود.

4- بتن مگر جهت پاکسازی کف و اجرای دقیقتر فاصله گذاری آرماتوربندی از کف انجام می گردد بنابراین به تمییز و یکنواخت بودن سطح آن باید دقت کرد تا آرماتوربندی بهتری حاصل گردد.

سطح بتن کاملا صاف و یکنواخت شود و اگر قبل از بتن ریزی پی جارو شود (خاک و آشغال ها جمع­آوری شوند) یک بستر بسیار مناسب می باشد.

5- معمولا بتن مگر توسط دستگاههای مخلوط کن (بتونیر) کوچک ساخته می شود دقت نمایید که حداقل دو (2) دقیقه پس از اضافه کردن آب، بتن درون دستگاه به خوبی مخلوط شود و سپس مورد استفاده قرار بگیرد.

6- بعد از ریختن بتن مگر با توجه به دمای هوا حدود 10 ساعت سطح آن را مرطوب نگه دارید (با پاشیدن آب) و بعد از گذشت یک (1) روز می توان عملیات بعدی را شروع کرد و روی بتن مگر راه رفت.

نکات فنی و اجرایی قالب بندی فنداسیون :

در این ساختمان از قالب آجری استفاده شده است. تیغه  آجری به ضخامت22  با اندود ماسه سیمانی. بعد از اینکه بتن مگر ریخته شد و مقاومت لازم را بعد از یک روز به دست آورد اگر از قالب مدفون (آجر چینی) استفاده می شود نوبت به قالب بندی پی ها می رسد.

رعایت نکات زیر در قالب بندی برای هر چه بهتر اجرا شدن پی مفید است

1- یکنواخت بودن آجرچینی پی و ایجاد سطح صاف و بدون خلل و فرج برای پی ها مفید و بلکه لازم است.

2- مقاومت آجر چینی در صورتی که پشت آن خاک دستی (خاک نا مناسب) باشد اهمیت زیادی دارد چرا که نیروی خاک به سمت داخل باعث شکسته شدن قالب آجری خواهد شد.

3- کشیدن نایلون بر روی جداره های قالب آجری برای اینکه در هنگام انجام عملیات بتن ریزی بتن سطح صافی را تشکیل دهد و شیره بتن توسط آجر کشیده نشود و در ضمن در پایان بتن ریزی راحت بتوان آجرها را بیرون آورد و برای مصارف دیگر بکار برد.

مزایا و معایب قالبهای آجری:

از مزایا می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

-معمولاً ارزان‌تر تمام می‌شود.

-در برابر حمله سولفات ها مقاوم می‌باشد.

از معایب قالب آجری می‌توان به :

-جذب دوغاب بتن

-کاهش مقاومت بتن

نکات فنی و اجرایی آرماتور بندی وبتن ریزی:

آرماتور بندی و نصب صفحه ستونها

آرماتوربندی کاری تخصّصی می باشد و دقت و نظارت جدی بر آن الزامی است. در برخی شرایط تمام مقاومت پی را آرماتورها تامین می کنند.

 مهندسین ناظر موظف هستند قبل از اجرای بتن ریزی از آرماتوربندی فونداسیون بازدید به عمل آورده و تا پایان بتن ریزی نظارت مستمر و مستقیم داشته باشند. ذکر چند مطلب در خصوص آشنایی با نکات اجرایی آرماتوربندی الزامی است :

1- به هیچ عنوان از آرماتورهای زنگ زده و یا آغشته به روغن نباید استفاده شود.در صورت آلودگی آرما تورها به روغن یا زنگ زدگی آنها، باید قبل از اجرای آرماتوربندی به پاکسازی آنها اقدام و بعد از تایید دستگاه نظارت به بتن ریزی اقدام گردد.

2-آرماتورها دو دسته طولی (آرماتورهای اصلی) و عرضی (خاموت) هستند. خاموتها وظیفه نگهداری آرماتورهای طولی و جلوگیری از کمانش آنها در هنگام فشارهای زیاد و چند کاربرد بسیار مهم دیگر دارند. لذا اهمیت رعایت ضوابط خاموت گذاری کمتر از آرماتورهای اصلی نیست.

 فاصله خاموتها از یکدیگر باید حداکثر 20 سانتی متر باشند و دستگاه نظارت موظف است که در صورت عدم رعایت از سوی پیمانکار از اجرای بتن ریزی جلوگیری نماید.

3- الزاما خاموتها باید بوسیله سیم آرماتوربندی به تمام میلگردهای طولی مهار شوند این امر مهی است و میبایست توسط پیمانکار رعایت گردد و در صورت عدم توجه دستگاه نظارت موظف است از ادامه کار پیمانکار تا رفع نواقص فوق جلوگیری نماید.

4- تمام میلگردها باید توسط قیچی مخصوص بریده شود و جدا از بریدن میلگردها به کمک دستگاه هوا برش خودداری شود .باید توجه داشت که حرارت موجب افت کیفیت میلگردها می گردد.

5- از خم کردن آرماتور در دمای پایین تر از 5 درجه سانتیگراد خودداری شود و از باز و بسته کردن خمها به منظور شکل دادن مجدد میلگردها جدا خودداری شود. در صورت مشاهده چنین مواردی باید به مهندس ناظر اعلام گردد تا مطابق ضوابط اقدام شود .

6- تمام میلگردها باید به صورت سرد و تا حد امکان با دستگاههای مکانیکی خم شوند. از خم کردن آرماتورها و بولتهای صفحه های ستون به کمک حرارت ( هوابرش ) جدا خودداری شود.

7- توجه داشته باشید که آرماتوربندی را که توسط مهندس ناظر تایید شده است نباید قبل از بتن ریزی تغییر داد (خصوصا از خارج کردن میلگردها جدا خودداری نمایید و در صورت مشاهده سریعا به مهندس ناظرباید گزارش داد.)

8- فاصله بین میلگردها تا سطح قالب بندی حداقل باید 5/2 سانتی متر باشد تا پوشش بتنی روی میلگردها دارای ضخامت مناسبی باشد و علاوه بر ایجاد پیوستگی بین بتن و میلگرد، محافظت میلگردها در برابر خوردگی و زنگ زدگی انجام شود.

نکته: رعایت نکردن فاصله بین میلگردها و جداره قالب باعث از بین رفتن سریع پی می شود. فاصله مناسب بین میلگرد و دیواره قالب باعث استحکام و بالارفتن عمر پی و در نتیجه سازه و بالا رفتن مقاومت در برابر زلزله خواهد شد.

علاوه بر رعایت ضوابط فنی واجرایی عملیات آرماتور بندی و بتن ریزی ، فاصله میلگردها تا سطح آزاد بتن در مورد فنداسیون نباید از  4  سانتی متر کمتر باشد .در این پروژه ارماتور های طولی و عرضی و همچنین تقویتی طبق نقشه اجرا و پس از تایید مهندس ناظر اماده بتن ریزی گردید.

چگونگی اجراء ونصب پیچهای مهاری (بولت) و صفحه کف ستونی:

صفحه کف ستونی (Baseplate )

ستونهای یک ساختمان اسکلت فلزی ، نقش انتقال بارهای وارد شده را به فنداسیون به صورت نیروی فشاری، کششی ، برشی یا لنگر خمشی به عهده دارند .

ستون فلزی به علت مقاومت بسیار زیاد تنش های بزرگی را تحمل می کند وبتن قابلیت تحمل این تنش ها را ندارد بنابراین صفحه ستون واسطه ای است که ضمن افزایش سطح تماس ستون با پی ، سبب می گردد توزیع نیروهای ستون در حد قابل تحمل برای بتن باشد .

کار اتصال صفحه زیر ستونی با بتن به وسیله میله مهار (Bolt )  صورت

می گیرد وبرای ایجاد اتصال ، انتهای آن را خم می کنیم ومقدار طول بولت را محاسبه تعیین می کند .تعداد بولت ها بسته به نوع کار از دو عدد به بالا تغییر می کند ، حداقل قطر این میله های مهاری میلگرد نمره  20  است .

 در حالی که صفحه تنها فشار را تحمل می کند ، بولت نقش عمده ای ندارد وتنها پایه را در محل خود ثابت نگه می دارد.

 نکته مهم هنگام نصب ستون بر روی صفحه تقسیم فشار این است که حتما" انتهای ستون سنگ خورده وصاف باشد تا تمام نقاط مقطع ستون بر روی صفحه بیس پلیت بنشیند و عمل انتقال نیرو بخوبی انجام پذیرد .

 از آن جا که علاوه بر فشار ، لنگر نیز بر صفحه زیر ستونی وارد می شود ، طول بولت باید به اندازه ای باشد که کشش وارد شده را تحمل نماید که این امر با محاسبه تعیین خواهد شد .

 اجرای بولت گذاری و بتن صفحه ستونها در محل قرارگیری خود و انجام آکس بندی صفحه ها و ثابت کردن بولتها توسط سیم آرماتور بند (بطوریکه وزن شخص را در روی صفحه ستونها تحمل نماید ) و این عملیات توسط اکیپ آرماتور بند انجام شد .

 و دلیل اینکه بولتها توسط سیم آرماتور بندی ثابت می شد در این بود که در هنگام بتن ریزی ، صفحه ستونها از جای خود حرکت نکرده و در جای خود تا حدودی ثابت بماند تا در پایان بتن ریزی راحت تر و بهتر عملیات تراز کردن و آکس بندی صورت پذیرد .

روش نصب پیچ های مهاری:

صفحه را قدری بالاتر از محل اصلی خود نگه می دارند تا محل میله های مهار به طور دقیق تعیین شود ، سپس میله مهارها را ثابت می کنند وعمل بتن ریزی را انجام می دهند ، در حالیکه صفحه هنوز در جای خود ثابت است  پس از پایان یافتن بتن ریزی صفحه را در تراز مورد نظر نگه می دارند این عمل را می توان بوسیله مهره های فلزی در زیر صفحه ای که میله مهار ها از درون آنها عبور کرده اند با پیچاندن وتنظیم آنها تا تراز لازم انجام داد .

سپس فاصله های بین زیر صفحه و روی بتن پی با ملات ماسه شسته وسیمان به نسبت یک حجم سیمان به دو حجم ماسه کاملا" پر می گردد یا از ماسه سیمان نرم استفاده می گردد.

بتن اصلی

بتن حاصل اختلاط سیمان و شن و ماسه و آب است. همچنین در مورد شن اغلب کارخانه های بتن آماده با شن رودخانه ای که دارای مقادیر زیادی خاک می باشند اقدام به تهیه بتن می نمایند که این شن مقاومت لازم را برای بتن ایجاد نمی نماید و فوق العاده دانه ریز است.

در این پروژه با بررسی وضع موجود و تجهیزات مورد نیاز جهت ساخت بتن در کارگاه برای بتن ریزی و کیفیت بالاتر بتن کارخانه ای به علت اختلاط بهتر و سرعت فوق العاده بیشتر اجرا در کل به صرفه دیده  شد از بتن کارخانه ای استفاده شود در نهایت با توجه به اینکه از تمامی مسیرهای بتن ریزی آزمایش بتن و تعیین عیار بتن توسط آزمایشگاه مکانیک خاک استان همدان صورت گرفت ، کیفیت بتن صددرصد تایید شد و بتن مورد استفاده به خوبی مقاومت 28 روزه را جوابگو بود .

سیمان مورد استفاده برای ساخت بتن سیمان پرتلند تیپ دو بود که از کارخانه سیمان هگمتان همدان به صورت فله تهیه گردید و که از لحاظ کیفیت مرغوب و قطر دانه های سیمان مورد استفاده در حدود 2 میکرون بود که سیمان مناسبی جهت تهیه بتن تشخیص داده شد . 

آب سطح دانه های سنگی را تر نموده و باعث لغزش آنها بر روی یکدیگر می گردد بدیهی است هر قدر سطح مخصوص دانه ها بیشتر باشد یعنی هر قدر دانه ها ریزتر باشد آب بیشتری در این قسمت مصرف می شود ، آب مورد استفاده برای بتن سازی از آب قابل شرب بود که برای بتن سازی مناسب ترین گزینه می باشد.         

عیار بتن  مورد استفاده بتن با350 کیلوگرم سیمان در مترمکعب شن و ماسه بود که به خاطر اطمینان خاطر از رسیدن به مقاومت مورد نیاز مقداری سیمان بیش از مقدار فوق به بتن زده شد.

نکات اجرایی :

برای بتن سازی همواره از شن و ماسه مرغوب استفاده شود و نکته اصلی برای رسیدن به مقاومت مورد نیاز استفاده از مصالح مرغوب و استاندارد می باشد.

آب باعث روان کردن بتن می گردد تا بهتر بتوان بتن را حمل کرد و در قالب ریخته و ان را بشکل قالب درآورد بدیهی تنها آب مورد نیاز برای فعل و انفعال شیمیایی برای بتن مفید است و آب اضافی در بتن باقی می ماند و به مرور زمان تبخیر شده و جای آن به صورت سوراخهای مویی باقی خواهد ماند که این خود باعث ضعف بتن می گردد ، بهمین علت آب داخل بتن نباید از حد لازم بیشتر باشد.

نکاتی در مورد بتن و بتن ریزی:

1-اختلاط

تمامی بتن باید طوری مخلوط شود تا اینکه تمام اجزای تشکیل دهندة آن به طور یکسان پخش شده و دارای ظاهری یکنواخت شود.

ترتیب تغذیه مواد تشکیل دهندة بتن در مخلوط کردن، نقش مهمی را در یکنواختی محصول نهایی خواهد داشت. با این وجود تغییر تغذیة مواد همچنان بتن خوبی تولید کرد. به موجب اینکه ترتیب تغذیه مواد چگونه باشد زمان افزودن آب، تعداد دور کل دیگ مخلوط کن و سرعت دوران آن باید تنظیم شود.

مخلوط کن ها نباید بیشتر از ظرفیت خود بارگیری شوند و تقریباً باید در سرعتهای طراحی شده خودکار کنند.

محصول بیشتر باید با استفاده از یک مخلوط کن بزرگتر یا    مخلوط کن های اضافی بدست آید نه با افزایش سرعت مخلوط کن یا با زیاد کردن بار مخلوط کن.

اگر تیغه های مخلوط کن فرسوده شده یا با بتن سخت شده پوشیده شوند عمل اختلاط دارای کارآمدی کمتری خواهد بود.

تیغه هایی که زیاد فرسوده شده اند باید تعویض شده و بتن سخت شده باید مرتباً پس از انجام کار روزانه پاک شود.

2- کارآیی

سهولت در پخش و متراکم کردن مخلوط تازة بتن را کارآیی   می نامند. بتن باید کارا باشد اما نباید بیش از اندازه آب انداخته یا دانه های آن از هم جدا شوند.

آب انداختن بتن حرکت آب به سمت سطح بالای بتن تازه ریخته شده است که ناشی از رسوب سیمان، ماسه و دانه های سنگی در بتن تازه می باشد.

آب انداختن بیش از اندازه نسبت آب به سیمان را در نزدیکی سطح بالای بتن افزایش داده و آنرا به لایه ایی ضعیف و بسیار کم دوام تبدیل می نماید. به ویژه اگر عملیات پرداخت زمانی انجام شود که آب ناشی از آب انداختن حضور داشته باشد. به علت تمایل بتن تازه به جدا شدن دانه ها و آب انداختن، بهترست که بتن حتی الامکان از خیلی نزدیک به محل نهایی خود حمل شده و در آنجا ریخته شود.

3-تراکم

ارتعاش، ذرات بتن تازه را به حرکت در می آورد و اصطکاک بین آنها را کم می کند و به مخلوط کیفیت یک ماده غلیظ را می دهد.

ارتعاش مکانیکی امکان استفاده از یک مخلوط سفت را ممکن می سازد بنابراین می توان از نسبت بیشتری درشت دانه و نیز نسبت کمتری ریز دانه استفاده کرد.

هر اندازه دانه بندی بهتر باشد حجم کمتری برای پر شدن توسط خمیر سیمان و سطح کمتری برای پوشش دور دانه ها باقی می ماند و لذا آب کمتری و خمیر سیمان کمتری موردنیاز خواهد بود.

با تراکم کافی می توان مخلوط های سفت تر و همچنین مخلوط های خشن تر بدست آورد و کیفیت بتن را بهبود بخشیده و آن را اقتصادی ساخت.

اگر مخلوط بتنی دارای آن مقدار کارایی کافی باشد که بتوان آنرا به راحتی با دست در محل ریخت استفاده از ارتعاش مکانیکی مزیت ندارد.

در چنین مخلوط هایی احتمال جدا شدن دانه ها هنگام ارتعاش وجود دارد. تنها زمانی که مخلوط هایی سفت تر و خشن تر استفاده می شود می توان به گونه ایی کامل از ارتعاش بتن سود برد.

برای آنکه بتوان مخلوطهای سفت تر و متراکم تر ساخت ویبراتورهای مکانیکی دارای مزایای زیادی می باشند.

ویبراتورهای با فرکانس زیاد امکان ریختن مخلوطهای بتنی را فراهم می آورند که متراکم کردن آنها با دست در بسیاری از شرایط غیر عملی است.

ویبراتور دستگاهی است که به شیلنگ بلندی ختم شده و این شیلنگ بوسیلة موتورهای برقی یا موتورهای درون سوز مرتعش می شود که با قرار دادن این شیلنگ در داخل بتن، آنرا مرتعش می کند و باعث هدایت آن به تمام نقاط بتن ریزی می شود.

با توجه به اینکه ویبره کردن بتن لازم می باشد باید متوجه بود که ویبره کردن بتن بیش از اندازه باعث می شود که دانه های ریز تر و دوغاب سیمان بالا آمده و دانه های درشت تر به ته مخلوط بتن هدایت شود که این باعث جدا شدن اجزای بتن گردیده و موجب ضعف قطعه ریخته شده خواهد شد.

در موقع ویبره کردن بتن شیلنگ ویبراتور باید حتی المقدور در وضع قائم نگه داشته شود و در امتداد محورش جابجا گردیده و خیلی آرام در حال کار کردن بیرون کشیده شود. هنگام ویبره زدن باید دقت نماییم که زمانی که شیلنگ ویبراتور داخل بتن قرار     می گیرد به دفعات باشد و هر بار از یک دقیقه تجاوز نکند و باید آنرا جابجا نماییم.

4-آب

آب یکی از مواد اصلی و تشکیل دهندة بتن می باشد که مقدار آن در مقاومت بتن خیلی مؤثر است. تقریباً هرآب طبیعی که قابل آشامیدن بوده و بوی مشخصی نداشته باشد به عنوان آب اختلاط می تواند برای ساختن بتن بکار رود. با این وجود آب مناسب برای ساختن بتن ممکن است برای آشامیدن مناسب نباشد.

کیفیت آب نقش مهمی را در بتن بازی می کند که دلایل آن

 عبارت است از:

1-ناخالصی های موجود در آب در گیرش سیمان اثر گذاشته و ممکن است باعث ایجاد اختلالاتی در مخلوط شود.

2-آب نا خالص روی مقاومت بتن اثر سوء می گذارد.

3-سبب بروز لکه هایی در سطح بتن و خوردگی فولاد و زنگ زدگی آن خواهد شد لذا باید در ساخت و عمل آوردن بتن از آب مناسب استفاده کرد. توجه به این نکته لازم است که آب حاوی مواد ناخالص ممکن است در ساخت بتن سودمند هم باشد.

آب در بتن دارای سه نقش اساسی می باشد:

1-سیمان در مقابل آب شروع به فعل و انفعالات شیمیایی نموده و تشکیل سیلیکاتها و آلومیناتهای کلسیم متبلور می دهد که اساس گرفتن و سخت شدن بتن می باشد. این مقدار آب حدود 20 الی 25 درصد وزن سیمان است.

2-آب سطح دانه های سنگی را تر نموده و باعث لغزش آنها روی یکدیگر می گردد. به همین دلیل هر قدر سطح بیشتر باشد یعنی دانه ها ریز تر باشند آب بیشتری در این قسمت مصرف می شود. به همین علت مقدار این آب متفاوت بوده و در حدود 25 درصد وزن سیمان است.

3-آب باعث روان شدن بتن می گردد و باعث بهتر عمل آوردن آن می گردد و راحت تر می توان آنرا در قالب ریخت و به شکل قالب در آورد.

بدیهی است فقط آب قسمت اول بتن باقی می ماند و آب دو قسمت دیگر به مرور تبخیر گشته و جای آن بصورت فضاهای خالی که ممکن است بصورت تارهای مویین باشد درون بتن باقی بماند که این خود باعث پوکی بتن گشته و موجب ضعف قطعه بتن می گردد. به همین علت باید کاملاً توجه داشت که آب مصرفی در بتن از میزان معینی تجاوز ننماید. در موقع بتن سازی و مخلوط کردن آب و سیمان و شن و ماسه باید به میزان آب موجود در شن و ماسه یعنی رطوبت شن و ماسه نیز توجه نمود.

ریختن بتن:

بتن باید به طور پیوسته تا حد امکان در نزدیکی محل نهایی خود ریخته شود. بتن نباید در انباشته های جدا از هم ریخته شود و سپس با هم تراز شوند. همچنین بتن نباید در انباشته های بزرگ ریخته شود و سپس بصورت افقی به محل نهایی انتقال یابد. این روش به این دلیل که مصالح ریز دانه بیش از مصالح درشت دانه تمایل به جاری شدن دارند و دانه ها جدا می شوند غیر قابل قبول است.

تخته مالی:

سطح بتن باید به روش دستی با استفاده از ماله های تخته ایی فلزی یا به روش ماشینی با استفاده از ماله های برقی صاف شود.

اهداف چهارگانه تخته مالی به شرح زیر است:

1-فرو کردن دانه ها اندکی به داخل بتن

2- از بین بردن ناهمواریهای سطحی

3- از بین بردن برجستگی ها

4- رفع عیوب و نواقص

5- متراکم کردن ملات در سطح برای مهیا سازی عملیات پرداخت بعدی

6- باز نگه داشتن سطح جهت ایجاد امکان خروج رطوبت اضافی

تا زمانی که بتن هنوز در حالت خمیری است نباید بیش از اندازه با بتن کارکرد چون موجب حرکت مصالح ریز دانه و آب زیادی به سطح شده و خرابی های سطحی بعدی به بارمی آورد.

تخته مالی بافت سطحی نسبتاً یکنواختی تولید می کند که دارای لغزندگی خوبی بوده و سطح را برای پرداخت نهایی آماده می کند. هنگامی که چنین پرداختی مورد نظر باشد پس از آنکه بتن تا اندازه ایی سخت شد ممکن است نیاز به تخته مالی سطحی برای بار دوم باشد.

خطوطی که پس از استفاده از لبه کشی ها و شیار کشی های دستی روی بتن بر جای می ماند معمولاً هنگام تخته مالی از بین می رود البته اگر خطوط و علایمی از جنبة تزئینی مورد نظر باشد، در آنصورت پس از تخته مالی نهایی از وسایل مربوطه باید بار دیگر استفاده شود.

در تمامی سازه های بتنی پس از ریختن بتن، آنرا پرداخت می کنند. در بتن تازه باید از خشک شدن سریع و از تغییرات سریع دما و از آسیب های ناشی از کارهای ساختمانی و عبور و مرور جلوگیری به عمل آورد.

عمل آوردن باید تا حد امکان بلافاصله پس از پایان کار بتنی آغاز شود. نگهداری بتن در یک دمای ثابت و جلوگیری از افت رطوبت باید تا زمانی مد نظر قرار گیرد تا هیدراتاسیون سیمان به حد قابل قبولی رسیده باشد و بتن مقاومت کافی کسب کرده باشد. هنگامیکه کار بتنی در شرایط جوی  نا مساعدی پیش می رود احتیاطات ویژه ایی لازم است. در هوای سرد ترتیبات لازم مانند گرما دان، پوشاندن، ایزوله کردن یا محصور کردن بتن باید از پیش مهیا باشد. در هوای گرم ممکن است احتیاطات ویژه ایی در مقابل تبخیر سریع و خشک شدن و درجه حرارت بالا لازم آید. عمل آوردن بتن تأثیر زیادی روی خواص بتن سخت شده مانند دوام، مقاومت، آب بندی، مقاومت در برابر سایش، ثبات حجمی و مقاومت در برابر یخ زدن و آب شدن دارد.

روند پیشرفت در سنین اولیه بیشتر بوده اما کم کم کاهش می یابد و سرعت واکنش ها شدیداً کم می شود. تا زمانی که رطوبت و دمای مناسب برای هیدراتاسیون سیمان وجود داشته باشد مقاومت بتن با افزایش سن آن افزایش می یابد.

مدت عمل آوردن:

مدت زمانی که بتن باید از نظر کاهش رطوبت محافظت گردد بستگی به عوامل زیر دارد:

1) نوع سیمان

 2) مقاومت لازم

  3) نسبت سطح نمایان بتن به حجم آن

   4) هوا

  5) شرایط بعدی که بتن در معرض آن قرار خواهد گرفت.

برای بتن های کم سیمان با مادة پوزولانی مدت مزبور ممکن است سه هفته یا بیشتر باشد. به عکس برای مخلوطهای پر سیمان با نوع 3 این دوره ممکن است فقط چند روز باشد. از آنجا که همه خواص مطلوب بتن با عمل آوردن بهبود می یابد، بر این اساس دوره عمل اوردن در همة شرایط تا آنجا که امکان دارد بهترست طولانی باشد.

روشهای اتصال قطعات فلزی :

اتصال قطعات فلزی بهم به یکی از سه روش پرچ، پیچ و یا جوش صورت می گیرد.

1)اتصال با پرچ :

پرچ درحقیقت میخی است نسبتا ضخیم با طول و قطر معین که سرآن می تواند کروی شکل یا صاف باشد. تمام و یا قسمتی از اتصالات پرچی معمولا رکارخانه انجام می شود. بدیهی است اتصال قطعات نسبتا بزرگ و طویل به یکدیگر باید در نهایت درکارگاه صورت گیرد .

طرز اتصال یک ویا چند قطعه نسبتا بزرگ وطویل به یکدیگر بوسیله پرچ به این ترتیب است که پرچ را تا حد سرخ شدن گرم کرده و آنرا درسوراخی  که درقطعات مورد اتصال قبلا تعبیه کرده اند قرار می دهند، پس از آنکه سر پرچ در محل خود قرار گرفت ، قسمت اضافی میله پرچ که از سمت دیگر خارج شده است را با چکش می کوبند، تا ضمن پرشدن قطر اضافی سوراخ که معمولا درحدود دو میلیمتر بزرگتر از قطر اولیه میله پرچ در نظر می گیرند، این سرنیز شکل سر دیگر را بخود بگیرد.

2) اتصال با پیچ:

پیچ ها را به دوگروه پیچ های معمولی که به آنها پیچهای سیاه فولادی نیز می گویند ومعمولا سری شش گوش دارند و پیچهای فولادی با مقاومت زیاد تقسیم می کنند. پیچ های معمولی با مهره هائی شش گوش برای اتصالات درکارگاه مورد استفاده قرارمی گیرند. این پیچها را معمولا طوری انتخاب می کنند که قطر آنها درحدود2  میلیمتر کمتر از قطر سوراخ باشد. قسمت انتهای پیچ که از اتصال بیرون زده است را درآخر کار ممکن است چکش کاری وپخ کنند تا از شل شدن ویا خارج شدن مهره آن جلوگیری شود.با توجه به اینکه این پیچ ها کاملا به جدار سوراخها نچسبیده و به اصطلاح جذم نیستند ممکن است دارای مختصر حرکتی باشند.

پیچهای فولادی با مقاومت زیاد از فولادهای مخصوص با استقامت بالا می سازند، استقامت این پیچها بخاطر نوع فولاد بکار رفته درساخت آنها و نیروی اصطکاک حاصله دراثر کاملا جذم بودن سوراخهاست، قدرت تحمل پیچهای فولادی با مقاومت زیاد نسبت به پیچهای معمولی به مراتب بیشتراست.

 3) اتصال باجوش:

 جوشکاری که از نظر فنی واجرائی وکنترل، دقت ومهارت بیشتری نسبت به دو نوع اتصال قبلی احتیاج دارد، از رایج ترین انواع اتصالات در ساختمانهای فلزی درایران است. علت عمده رایج بودن این نوع اتصال درایران عدم کنترل فنی دقیق در ساختمانها و نیاز به وسائل ودستگاههای لازم برای اجرای اتصال به دو روش دیگر بخصوص اتصال پرچ و لزوم اجباری دقت نسبی درتعبیه سوراخها واجرای عملیاتی است. اتصال جوش ویا جوشکاری از طریق پیوستگی و مولکولی بین دو یا چند قطعه فلز که حداقل باید یکی ازآنها بطور موضعی تحت اثر حرارت بحالت خمیری و یا مذاب درآمده باشد صورت می گیرد.

جوش

تمامی اتصالات در این ساختمان اعم از اتصالات ستون به پی و اتصالات تیر به ستون و باد بندها همگی بوسیله جوش صورت گرفته است. بنابراین داشتن و اجرا کردن جوشی که به خوبی اجرا شده باشد لازم و ضروری است  جوش خوب جوشی است که علاوه بر برآورده کردن اتصال کافی میان اعضا و داشتن مقاومت کافی در مقابل برش و تنشهای وارده ، از لحاظ ظاهری نیز قابل قبول باشد یعنی اینکه در آن تخلخل وجود نداشته باشد.

تخلخل در جوش در صورت ایجاد حفره های خالی یا محبوس شدن گاز ها در فلز جوش هنگام سرد شدن آن اتفاق می افتد.

در کل باید موقع جوشکاری به نکات زیر توجه کرد :

  الف : الکتردهای جوشکاری چه از نوع فولاد نرم و چه از نوع فولاد سخت باید عاری از عیوب ظاهری باشند به نوعی که پوشش آنها نباید به علت رطوبت و یا ضربه لطمه دیده باشد .در این جا از الکترود نمره 4 استفاده شده است.  سیم جوشکاری نیز باید دارای سطحی عاری از روغن و زنگ زدگی باشد . از نوع فولاد سیم نیز باید اطمینان حاصل کرد .

  گدازآور جوشکاری که باید خاصیت قلیایی داشته باشد متناسب با شرایط مکانیکی و فشاری که به آن وارد می شود انتخاب می گردد و حین جوشکاری رطوبت آن نباید از 1/0 درصد تجاوز کند ، در هر صورت کلیه مصالح جوشکاری را باید در بسته های غیر قابل نفوذ رطوبت و در انبارهایی کاملا خشک که مجهز به هواکش و وسایل گرم کننده هستند نگهداری کرد . لازم به یاد آوری است که جوشکاری توسط الکترودهای مرطوب مخصوصاً در مورد فولادهای سخت پس از مدتی سبب ترک خوردن جوش خواهد شد.

علی الاصول جوشکاریهایی که در کارخانه انجام می گیرد به علت قابل کنترل بودن مطلوب است ، ولی جوشکاریهای انجام شده در شرایط نامناسب کارگاه و یا ضمن نصب قطعات دارای این کیفیت نمی باشند و چون همواره جوشکاری با ضخامت کمتر از ارقام درج شده در نقشه مجاز نیست و ضخامت بیش از آن نیز سبب اعوجاج می گردد باید محاسبه جوش و طرح درز و ضخامت آن با دقت بالایی انجام پذیرد.

ب : جوشکاری

  سطوح جوشکاری را باید از هر گونه رنگ، روغن، زنگ زدگی یا پوسته پوسته شدگی منزه کرده و آنها را به صورت صاف و یکنواخت و بدون برآمدگی و شکاف انتخاب کرد زیرا هر کدام از معایب فوق الذکر اثر نامطلوبی در کیفیت جوش میگذارند.

ستون :
1) قسمتهای اصلی ستون
2) تسمه های اتصال دهنده
3) صفحه های تقویتی

1)قسمت اصلی ستون :

نکته)در موقع حمل پروفیل ها باید دقت شود که انحنا در آنها و یا پیچیدگی به وجود نیاید که دچار مشکلات اجرایی می شویم در این صورت محاسبات ما درست بدست نمی آید. برای صاف کردن پروفیل ها با چکش کاری میتوان تا حدودی وضعیت را بهبود بخشیم اما به طور کل نمی توان گفت که میتوان از تنش ها ی آن جلوگیری کرد.

2)تسمه های اتصال:

وقتی دو عدد پروفیل و یا دو عدد ناودانی و یا 4 عدد نبشی و ... تشکیل شده باشد این پروفیل ها را با تسمه به هم متصل میکنند معمولا ابعاد تسمه ها 10*100 میباشد معمولا تسمه ها عمود بر بال پروفیل ها می باشد گاهی هم با زاویه های 35و 45 درجه بسته به مهندس محاسب به کار برده می شود .

3)صفحه های تقویتی:

گاهی اوقات نوع پروفیل ها از لحاظ شماره آن برای تمام طبقات مناسب است اما برای طبقات اول و دوم که بار بیشتری را تحمل میکند

نظرات شما عزیزان:

11

ساعت15:51---17 مرداد 1391

مطالبتون طولانی و یه کم خسته کننده است بهتره یه خلاصه از مطالبتونو بنویسید و بقیشو واسه دانلود بذارید ولی بازم ممنون از مطالب مفیدتون
باشه حتما،ممنون از پیشنهاد و نظرتون.
همین.

ی

ساعت14:02---16 مرداد 1391

خیلی توپه

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: